Zoals beloofd in mijn allereerste blogpost, het verhaal over hoe Fenna en Phoebe in ons leven zijn gekomen.

Er was eens een lapjespoes op een boerderij in de polder, die bevallen was van zes kittens. Vijf poesjes en een katertje. De eerste vier weken van hun leven hadden de kittens nog nooit mensen gezien. Het was niet de bedoeling dat de lapjespoes na dit nestje er nog één zou krijgen en dus kwam de boer in contact met Kittenopvang Moederloos. De zes kittens werden ondergebracht in een gastgezin en de moeder werd gevangen en naar de dierenarts gebracht. Daar werd ze “geholpen”. De volgende dag werd ze herenigd met haar zes kittens in het gastgezin. Haar kleintjes hebben één nacht flesvoeding gehad en konden nu weer lekker drinken bij hun mama. 

Foto genomen door Mama P 
Van links naar rechts: Mimi, Calippa (Phoebe), Olilly, Roos, moederpoes, Dakota (Fenna), Boris.

In het gastgezin bij Mama P leerden de zes kittens dat mensen helemaal geen enge wezens waren. Naast Mama P woonden er nog twee mensen, een grote en een kleine. En ook nog een hond en minstens twee katten. Ze werden veel geknuffeld en geaaid en leerden dat kattenvoer eigenlijk net zo lekker is als moedermelk. 

Toen de kittens acht weken oud waren ging de moederpoes weer terug naar de boerderij en werd voor de kleintjes een nieuw thuis gezocht.

Foto genomen door Mama P         
Links Phoebe en rechts Fenna.

Fenna heette eerst Dakota en Phoebe heette Calippa. Ook mooie namen hoor, niet daarvan, maar wij wilden ze graag Nederlandse namen geven. W kwam al snel met de naam Fenna. Ik kwam met Fietje. Allebei met een F. Nadat we de meisjes ontmoet hadden bleef de naam Fenna hangen, maar ik twijfelde over de naam Fietje. Ik legde de namen aan Mama P voor en zij vond Fenna meteen goed bij Dakota passen. En toen zat ik met Fietje in mijn maag. Eigenlijk was ik meteen weg van de naam Phoebe, maar ja, niet Nederlands. 
In de auto terug naar huis zei ik tegen W dat ik Fietje absoluut niet bij Calippa vond passen. Zij was, als ik het goed had gezien, het grootste kitten uit het nest en Fietje klinkt nogal klein. Dus nee, dat voelde niet goed. 
Ik: “Wat dacht je van Fiebie”?
W: “Klinkt leuk”.
Ik: “Je schrijft het wel P.H.O.E.B.E.”.
W: “Maar dan zegt iedereen Poebu als ze de naam lezen”.
Ik :”Dan zetten we op de kerstkaart aan familie en vrienden er wel tussen haakjes achter hoe je het uitspreekt. Mijn naam spreek je ook niet uit zoals je het schrijft”.
En zo werd het beslist. Calippa werd Phoebe. Mama P vond die naam ook helemaal te gek. 

En zo kwamen Fenna en Phoebe in ons leven. 
De foto helemaal bovenaan is gemaakt op de tweede dag dat de meisjes bij ons waren. De foto hierboven op de tweede avond.
Ik heb de eerste weken heel veel tijd besteed aan het hechtingsproces. Als één van hen op mijn schoot in slaap was gevallen en ik voelde dat ik naar de wc moest, dan had ik pech gehad. Ik wilde namelijk dat ze ook bij mij op schoot weer wakker zouden worden. Ik weet inmiddels dat een kitten makkelijk vier uur achter elkaar kan slapen. Dan kwam W thuis uit zijn werk en vroeg wat ik de hele dag had gedaan. Ik zei dan dat ik heel druk bezig was geweest met hechten. Dat heeft zich dubbel en dwars uitbetaald. De meisjes zijn supergoed gehecht.

Ik heb zo af en toe nog contact met Mama P. Van haar weet ik dat één van de poesjes kennelijk iets onder de leden heeft gehad en bij haar nieuwe thuis is overleden. De andere drie zijn hele gelukkige gezonde katjes. Net als Fenna en Phoebe.

www.kittenopvang-moederloos.nl

Deze stichting doet echt fantastisch werk. Neem gerust een kijkje op hun website.