Kerst 2020. Hoe anders wordt deze kerst dan andere jaren. Begin dit jaar zei ik nog tegen W dat ik het dit jaar groots wilde vieren bij ons thuis. Drie gangen koken en spelletjes doen. Een cadeautje voor alle gasten. Maar ja, toen werd alles anders. Kerst vieren we klein, met z’n tweetjes. Mijn moeder komt eerste kerstdag op de koffie en gaat na de lunch weer naar huis. Met de lunch zitten W en ik aan de ene kant van de tafel en mijn moeder aan de andere kant aan het hoofd van de tafel. We hebben gelukkig een hele lange tafel. 

De kerstboodschappen had ik maandagochtend voor half tien al in huis. Het meeste had ik vorige week al gekocht. Als het goed is ben ik niks vergeten. Als het goed is. Ik zie het namelijk niet zitten om boodschappen te doen in de dagen voor kerst, vanwege al die mensen die zich niet aan de anderhalve meter houden. Als blijkt dat ik toch wat vergeten ben is dat jammer, maar hoe erg kan dat nou zijn. 

Mijn zelfgehaakte kerststalfiguren hebben voor het eerst een stal van hout. Zonder stro, maar met verlichting. Mijn voornemen om er elk jaar een figuur bij te haken is ook dit jaar niet doorgegaan. De os laat nog even op zich wachten.

Ik heb nog even getwijfelt, maar we hebben toch maar wel de kerstboom neergezet.
Dit is de blik van een poes, Fenna, die weet dat ze iets gaat doen wat eigenlijk niet mag.

Juist ja. In de kerstboom klimmen. Ze kan zo doorgaan voor een kerst(b)engel.

En ja hoor, Phoebe kon natuurlijk niet achter blijven. Die klom zelfs nog een takje hoger. 

Ik ben niet verbaasd. Ze doen het elk jaar. En eigenlijk vind ik het ook niet erg.

Bij deze wens ik jullie toch nog Fijne Feestdagen toe, en vooral een Gezond 2021.

Tot volgende week.