Het is maart en dus is het moestuinseizoen 2021 officieel begonnen. Ik ken mensen die in januari en februari al beginnen met het voorzaaien in huis, maar dat is mij toch iets te vroeg. 
Ik ben begonnen met het voorzaaien van de aardbeien en de paprika’s in een kweekbak. 

Ik zette de kweekbak in de vensterbank. Daar zou het voldoende licht en warmte krijgen. Precies wat de zaadjes nodig hebben.
Fenna kreeg de kweekbak in de gaten en begon aan een uitgebreide inspectie. Ze wilde er eigenlijk achterlangs lopen, maar dat kon niet. Dus ging ze er maar op staan. Ik ken mijn katten door en door en wist onmiddellijk dat het wel eens heel fout zou kunnen aflopen met de kweekbak. Ik liep naar buiten en haalde het plantentafeltje dat onder de overkapping stond naar binnen. Ik zag dat Phoebe de kweekbak ook ontdekt had. Ik zette de kweekbak op het plantentafeltje en plaatste het voor de radiator. Zo kregen de zaadjes nog steeds voldoende licht en warmte. 

Ik ben ook begonnen aan een experimentje. Ik deed een zaadje van een stoofpeer in een potje met vochtige aarde met een stukje  huishoudfolie eroverheen. Na een poosje kwam er een sprietje boven de grond. Na het ontkiemen kwamen er nogmaals twee blaadjes. Inmiddels heeft het plantje nog meer blaadjes (niet op de foto) en zal binnenkort worden verpot. Ergens in april gaat ze dan voor goed naar buiten. Ik heb inmiddels nog drie pitjes in een potje gestopt, maar daar komt vooralsnog niks op. Ik heb het ook geprobeerd met pitjes van een appel en een mandarijn. Zonder succes. Toch ga ik het met de appelpitjes nogmaals proberen. 

Zoals elk jaar ga ik ook tomaten kweken. Tomaten zijn heel gevoelig voor aaltjes en daarom probeer ik afrikaantjes te zaaien. Die helpen tegen aaltjes. Tot nog toe zonder succes. De Engelstalige naam voor afrikaantjes is Marigold. Sommigen noemen ze ook wel stinkertjes omdat ze een sterke geur hebben. 

Dit zijn de soorten tomaten die ik dit jaar ga zaaien. V.l.n.r.:

Marmande: een rode vleestomaat.
Tigerella: een tomaat, rood met geeloranje strepen.
Bosque bumblebee: een tomaat die donker begint en langzaam geel kleurt. Ze blijft nog wel wat donker bij het steeltje.
Yellow pear: een peervormige tomaat met de grootte van een pingpongbal. Ze kleurt geel.
Red fig: een peervormige tomaat met de grootte van een pingpongbal. Ze kleurt rood.
Dancing with Smurfs: een kerstomaat die (als ik het goed heb) rood begint en daarna donkerpaars kleurt. Ze noemen dat in de tomatenwereld blauw, vandaar de naam Smurf.

Na twee weken in de kweekkas kwamen de zaailingen van de aardbei en de paprika op. Ze konden uit de kweekkas en zijn verplaatst naar de kamer waar ik mijn was droog.
Nog twee weken later tel ik tien paprikaplantjes en zestien aardbeienplantjes (niet op de foto).

Na half maart konden ook de tuinbonen de grond in. Ik had tien boontjes netjes drie dagen voorgeweekt in water voor ze de grond in gingen. Naast de tuinbonen zaaide ik een strook Oost-Indische kers. Tuinbonen zijn heel gevoelig voor luizen en laat de Oost-Indische kers nou net luizen aantrekken. Samen met W maakten we een tunnel van kippengaas om ze te beschermen tegen vogels. Die zijn dol op de net opgekomen plantjes. Tien dagen later is er nog niks te zien.

Woensdag 24 maart was het heerlijk weer. Het leek mij een goed idee om de kweekkas met tomatenzaailingen in de kas te zetten. Ik wist alleen niet of ik de kap erop moest laten of niet. Na veel dubben besloot ik de kap erop te laten en de schuifjes voor ventilatie in het deksel van de kweekbak open te zetten. Ik ging naar binnen. Even later moest ik even op de fiets naar de stad. Ik besloot om voor de zekerheid toch eerst even bij de tomaatjes te gaan kijken. En dat was maar goed ook. Het was veel en veel te warm! Paniek bij mij! Ik haalde als een dolle de kappen van de kweekbakken af. Wat ik daar aantrof was niet leuk. De helft leek op sterven na dood. Ze waren omgebogen door de hitte en sommigen waren zelfs verschrompeld. O nee, ik had mijn tomaatjes vermoord! Ik gaf ze onmiddellijk water terwijl ik met een stokje de kopjes omhoog hield. Daarna nam ik ze mee naar binnen waar ik ze op de salontafel zette in de schaduw. Wel deed ik de kap er weer op omdat ik anders bang was dat de katten ze op zouden eten. 

De volgende dag bleek inderdaad dat de helft het niet overleefd had. Met name de grotere tomatenrassen hadden het loodje gelegd. De kleinere rassen hadden iets minder schade. Er zat dus maar één ding op. Een deel opnieuw zaaien. 

De tomaten die het overleefd hebben staan boven in de waskamer. 
Ik was even vergeten dat zodra de zaadjes ontkiemen je de kap van de kweekbak af mag halen. Ik wist dit wel, maar was het gewoon vergeten. Stom. Van de tomaten die nu boven staan zijn er twee of drie die het ook niet gaan redden. Ik heb er satéprikkers bij gezet ter ondersteuning. De meesten staan nu zonder steun op een paar na. Die blijven omvallen. Ik geef ze een week voordat ik die verwijder. 

Het goede nieuws is dat sommige van de aardbeien, paprika’s en zelfs tomaten, naast de twee kiemblaadjes, nieuwe blaadjes aanmaken. Er is dus hoop dat het nog goed komt. 

Het is de bedoeling dat ik van elke soort tomaat er twee houd. Dat zijn dus twaalf planten. Er gaan er zes in de moestuin en de rest zet ik in potten. Mijn moeder krijgt van elke soort één, zes planten dus. De rest deel ik uit in de wijk of aan bekenden. De paprika’s houd ik allemaal zelf. Die gaan in potten. De aardbeien komen in bakken die W aan het maken is. Hoog op poten zodat de slakken er niet bij kunnen. 

Fijne week.