Vorige week zaterdag was het prachtig mooi weer. Een vriendin, die ik heb leren kennen bij Café Parlant (frans praatcafé) stelde voor om te gaan wandelen in het bos. Normaal gesproken treffen we elkaar bij Café Parlant of gaan we naar een Franstalige film. En als er geen leuke film draait gaan we wijn drinken ergens in Zwolle of Steenwijk. Vanwege corona gaat dat nu even niet en dus gingen we wandelen op de Woldberg.

Het was 31 oktober. Halloween!
Ik zei nog, voor de grap, dat we misschien wel enge boswezens tegen zouden komen. Die zijn we natuurlijk niet tegengekomen, maar wel ontzettend veel mensen. Probeer dan maar eens foto’s te maken zonder wildvreemden op de achtergrond. Ik snap dat sinds corona mensen hun vrije tijd meer buiten doorbrengen, maar het was er veel te druk. Er was dan ook geen dier te bekennen. Die hielden zich allemaal schuil totdat ze het bos weer voor zichzelf hadden. ’s Morgens heel vroeg en aan het eind van de middag dus. En ’s nachts.
Het enige dier dat we tegenkwamen was deze Shetlandpony. Bloednieuwsgierig en helemaal niet eng.

Ik had mijn camera meegenomen om paddenstoelen op de foto te zetten. Het liefst vliegenzwammen. Je weet wel. Die van de rood-met-witte-stippen. Vriendin K had mij een week eerder foto’s gestuurd van vliegenzwammen die ze had gezien toen ze met haar man aan het wandelen was. Op Instagram komen ze ook veelvuldig langs. Op vliegenzwamjacht dus. 
In het begin kwamen we helemaal geen paddenstoelen tegen, maar na een tijdje zagen we deze witte.

En deze met een grijs dakje. Half verscholen onder de klimop. 

Dit kwamen we ook regelmatig tegen. Bomen die leken te “lekken”. Dat is misschien wel het meest “enge” dat we tegenkwamen. Huilende bomen met Halloween.

Hier was er dan eentje. Rood met witte stippen. Een kleintje. Op dat moment zag ik alleen de vaalrode kleur. Later op de computer zag ik dat er kleine witte stipjes op zitten. Dat, of het zijn kleine beschadigingen.

Deze met een ingezakt dakje zag je ook veel. Geen idee of dat zo hoort of dat het door de regen komt. Het zal wel zo horen. Maar ik weet werkelijk niks over paddenstoelen, behalve dat sommige eetbaar zijn en anderen giftig. Alleen naar kijken dus.

Het was, zoals ik eerder al zei, prachtig weer. Warm zelfs. De dagen ervoor had het flink geregend en er stonden dus plassen. Ik kon het niet laten en moest even onderzoeken hoe diep het was, tot grote hilariteit van passerende wandelaars.

Deze kleintjes, die je in het midden op de foto ziet, waren paars. Lila om precies te zijn. Jammer genoeg is dat op de foto niet zo goed te zien.

Hier hebben we er ook een aantal van gezien. Die groeiden allemaal tegen elkaar aan, aan de voet van een boom.

Deze vond ik ook mooi. De kleine lichtgele paddenstoeltjes groeiden in groepjes. Daarboven zie je er twee die me deden denken aan schelpen. Met name de onderste heeft mooie kleuren. Wit, roodbruin, lichtgeel en groen.

Hier zie je hoe prachtig de herfst is. Bomen die nog in het groene blad zitten, bomen met verkleurde bladeren en ook bladeren op de grond. Ik vind het mooi zoals het zonlicht op de bomen schijnt ( links, midden en rechts) en de bomen in de schaduw op de voorgrond.

Voor deze paddenstoel, de grootste die we tegenkwamen, zat ik op mijn knieën. De camera leunde bijna op de grond om een foto te kunnen maken vanuit deze hoek. 

En toen kwamen we weer bij de parkeerplaats waar ik mijn laarzen omruilde voor schoenen voordat ik bij K in de auto stapte. Op de achterbank, achter de passagiersstoel en met een mondkapje op. 

We hebben heerlijk gewandeld, mooie paddenstoelen gezien en een lieve Shetlandpony. Jammer genoeg geen grote vliegenzwammen. Deze keer.

Fijn weekend.