Vorige week fietste ik, met een veel te vol en te zwaar krat, terug van de supermarkt naar huis. Zie ik ze daar staan! Zomaar in mijn woonwijk! Vliegenzwammen! Een hele boel! Niet te geloven zo veel. En groot! Ik trapte meteen op de rem, reed weer verder, trapte weer op de rem en reed toch verder. Ik had namelijk spullen voor in de koelkast bij me. Ik fietste snel naar huis, waste mijn handen, borg al mijn boodschappen op, maakte alles schoon wat ik had aangeraakt (vanwege corona), waste nogmaals mijn handen en pakte mijn camera.

Ik besloot om naar de vliegenzwammen toe te lopen. Het was prachtig weer. Toen ik net zou beginnen met fotograferen kwam er een man op de fiets aan. Hij zei dat hij speciaal voor de vliegenzwammen terug was gekomen om ze op de foto te zetten. Ik besloot hem voor te laten gaan. Hij was binnen een minuut klaar en toen was ik aan de beurt. Ik deed er wat langer over dan een minuut. 
De scholen kwamen net uit dus het was een af-en-aan-rijden van auto’s en fietsers. De paddenstoelen stonden in de berm langs de weg. Af en toe, als het kon, stond ik op straat te fotograferen, maar meestal stond ik in de berm. Ik heb wel eerst goed gekeken of er geen hondenpoep lag. Ik ging door mijn hurken, zat op mijn knieën en lag zelfs met mijn ellebogen op de grond. Je moet er wat voor over hebben als je mooie foto’s wil maken.

Hier zie je ze bij elkaar staan. Nou zie je ook meteen hoe dicht ze langs de weg stonden. Ik had veel bekijks van voorbijgangers. Auto’s trapten op de rem. Ik weet niet of dat voor de paddenstoelen was of omdat ze wilden weten wat die vrouw daar op haar knieën in de berm aan het doen was. Ik denk beide.
Een kwartier later had ik genoeg foto’s gemaakt, zowel met mijn camera (voor mijn blog) als met mijn telefoon (voor op Instagram).

Ik besloot terug naar huis te lopen via de Groene Long, het sportpark. Steeds als ik uit de stad terugfiets naar huis, via het Oerthepad, zie ik deze boom staan. Ik fiets eigenlijk altijd door met het voornemen om hem de volgende keer op de foto te zetten. Maar ja, haast, en dus nooit een foto van gemaakt. Tot nu toe dan. Ik had de tijd aan mezelf, de zon scheen, ik was in een supergoed humeur vanwege de vliegenzwammen, dus nu ging ik de boom op de foto zetten. Ik weet niet of jullie het zien, maar ik zie hier een hartje. Ik weet, er heeft ooit een tak gezeten en er zit nu een gat, maar in mijn beleving is het een hartje. 

Toen ik omhoog keek zag ik hoe het zonlicht op de bladeren scheen. Daarachter zag ik de blauwe lucht. Ik hou van dit soort foto’s. 

Ook deze foto vind ik mooi. Hij zal fototechnisch waarschijnlijk niet kloppen, maar ik zie het volgende.
Lange schaduwen. 
De zon die achter de boom schuilt zodat ik een foto kan maken met tegenlicht.
Herfstbladeren.
Silhouetten van de boomstammen en de takken.
Het groene gras.
En wie goed kijkt ziet dat er op dat moment net een trein langsreed.
Voor mij is de foto geslaagd.

Voor mij was de middag sowieso geslaagd. De herfst is absoluut mijn favoriete jaargetijde. En ik heb hele grote vliegenzwammen gezien.

Fijne week.