Zoals ik al eerder vertelde ben ik dol op gebreide sokken. Mijn schoonmoeder heeft er vier paar voor mij gebreid en daar ben ik heel blij mee.

Vorige week zondag zou ik de sokken aantrekken die je op bovenstaande foto ziet. Ik had ze de avond daarvoor ook gedragen en had ze op het dressoir in de slaapkamer gelegd. Tot mijn grote schrik zag ik er maar één! Ik had eerder die dag een stapel truien uit mijn kast op het dressoir gelegd toen ik de was opruimde, en later weer in de kast gedaan dus ik dacht dat de sok per ongeluk tussen die stapel terecht gekomen was. Dat bleek niet het geval. Ik trok alle lades van het dressoir open, geen sok. Ik keek in de wasmand met vuile was, geen sok. Het kon onmogelijk zijn dat die sok verdwenen was dus ik doorzocht alles nog een keer. En nog een keer. Nu sloeg er een lichte paniek toe en terwijl ik mompelde: “dat kan gewoon niet”, doorzocht ik de boel nogmaals. Oké, nu was de paniek groot en stond het huilen me nader dan het lachen.
W riep dat het eten klaar was, hij bewaakte de pannen terwijl ik me snel aan het omkleden was, en ik riep dat ik een sok kwijt was. W kwam naar boven en constateerde één sok. Hij had die dag gestofzuigd en mompelde iets in de trant van dat hij wel een plop had gehoord toen hij de vensterbank aan het stofzuigen was. Vensterbank! Hij zei dat hij na het eten wel in de stofzuiger zou kijken. Ik was de redelijkheid voorbij en zei dat er niet eerder gegeten werd dan dat de sok boven water was. Van de vier paar is dit namelijk mijn favoriete paar omdat het het eerste paar is dat mijn schoonmoeder voor me breide. W zuchtte en pakte de stofzuiger.

W keek in de stofzuiger en begon te grinniken. Ik kon er niet om lachen. De sok zat in de stofzuiger.

W trok de sok uit de stofzuiger. Ik vroeg hem waarom hij de vensterbank had gestofzuigd. Daar heb je een stofdoek voor. En stofzuigt hij soms met zijn ogen dicht? Een sok zie je toch liggen? Even dacht ik nog dat hij het misschien met opzet gedaan had.

Mijn schone sok zag er zo uit! Ik heb de sok eerst onder handen genomen met de kleefroller en hem daarna met zijn wederhelft in de wasmand gegooid. 
Nadat ik gekalmeerd was en er toch wel een beetje om kon lachen, konden we eten.