Passie in de tuin.

Anders dan de sub-titel doet vermoeden, gaat dit stukje toch echt over bloemen en niet over lichamelijke passie.
Alhoewel er wel degelijk een vorm van bevruchting heeft plaatsgevonden. Door bijen en hommels. 
W had begin vorige week tegen mij gezegd dat er appeltjes in de passiebloem groeiden. Ik was druk bezig en vergat vervolgens om te gaan kijken. Eergisteren zei hij het weer. Dit keer ging ik wel kijken en zag inderdaad twee “appeltjes”. 

Nou is de passiebloem geen appelboom. Ik dacht dat het gewoon een bloemenstruik was. Ik had wel van passievruchten gehoord en ze ook wel eens gegeten, maar deze planten hadden vorig jaar alleen maar bloemen. Ik dacht dat er alleen vruchten aan zouden komen in warmere streken en niet bij ons in Nederland. 
Voor de zekerheid ben ik toch maar in mijn plantenboek gaan kijken. Daar stond niks beschreven over vruchten. Dan maar zoeken op internet. En ja hoor.

De Passiflora caerulea, ook wel de Blauwe Passiebloem, is weldegelijk vruchtdragend. Hij komt van nature voor in Argentinië, Brazilië en Paraguay. Hij kan onze winters overleven als die mild zijn. Die van ons staat er al een poosje. De vorige bewoners hebben hem geplant. Wij snoeien hem elk jaar helemaal terug en elk jaar bloeit hij weelderig. Hij woekert enigszins. Ik las dat hij een ander van zijn soort nodig heeft voor de bestuiving. Wij hebben twee dezelfde staan. Misschien heeft één van onze buren een andere variant in de tuin staan, maar dat weet ik niet. 
De vruchten zijn eetbaar nadat ze oranje geworden zijn, maar hebben weinig smaak. Het zal mij benieuwen of wij dit jaar twee passievruchten kunnen oogsten. Wat een verrassing zeg.

Fijne dag.