Vorige week zondag zijn W en ik wezen wandelen op de Woldberg bij Steenwijk.
W heeft hier al hardlopend vele kilometers gemaakt en kent het bos op zijn duimpje. Ik kwam er ook regelmatig in mijn jeugd, en heb er vorig jaar vaak doorheen gefietst. Desondanks kan ik er nog steeds verdwalen.

De zon scheen volop, en aangezien de herfst mijn favoriete jaargetijde is, besloot ik mijn camera mee te nemen. Ik vind de kleuren van de herfst prachtig, en op een zonnige dag is het licht perfect.

Omdat de zon al lager staat krijg je prachtige lange schaduwen.
Het had de dag ervoor flink geregend, en wij waren niet van plan om op de verharde paden te blijven, dus we hadden onze laarzen aangetrokken met daarin dikke sokken.

Ik moet eerlijk bekennen dat, toen we hier liepen, ik al niet meer wist waar we waren. W gelukkig wel.

We zijn uiteindelijk twee uur onderweg geweest.

Je ziet het er niet aan af, maar hier loopt het omhoog, de Woldberg op. Helemaal bovenaan vind je een bord met informatie over het ontstaan van de Woldberg in de ijstijd.

Op de terugweg naar huis reden we langs een oliebollenkraam. Daar kochten we er vier met rozijnen. Thuis gekomen gingen ze in de oven en hebben we ze opgegeten tijdens een spelletje Ticket to Ride Europe. Ik heb verloren.