In de blogpost van 9 maart jl. vertelde ik nog hoe blij we waren met de grote zwart-witposter van IKEA. Dat zijn we nog steeds, alleen is het nu lente en ben ik wel even klaar met zwart-wit. Ik wil kleur!!! Of in ieder geval iets dat niet van plastic is. Nadat we op de site van IKEA de overige posters met hetzelfde formaat hadden bekeken besloten we dat we ze toch niet zo leuk vonden als dat we aanvankelijk dachten. En aangezien ik toch echt geen fotobehang meer wil (bang om er op uitgekeken te raken) maar wel iets van onszelf, besloot ik om dan zelf maar iets te gaan maken. Iets groots. Iets met spijkerstof en de kleuren blauw en wit.

Na een inspectie van mijn voorraad textiel, en veel rekenwerk, vond ik precies wat ik nodig had. Ik heb dus niks hoeven kopen. Hoe duurzaam is dat!!!

Nadat ik de lappen stof op maat had geknipt moest ik de volgorde gaan bepalen. Welke lap komt waar? Ik deed dat op onze grote eettafel en kreeg daarbij hulp van Fenna, mijn kleine assistente.
De witte stof is broderiekatoen. De twee hele donkerblauwe lappen (boven en onder Fenna) zijn van spijkerstof. De andere effen blauwe lappen ook. De blauwe lap met bloemmotief is een restje van een jas die ik ooit maakte. Het blauwe ruitje kocht ik ooit om iets moois van te maken. Ik weet werkelijk niet meer waarvoor. De blauw-witte stof in blokprint van IKEA heet Sommar en komt uit 2016. Deze zit niet meer in hun collectie. 

Toen de volgorde bepaald was naaide ik de blokken aan elkaar. Het meeste naaide ik met blauw garen. Daar waar twee witte lappen aan elkaar kwamen gebruikte ik wit garen. Naarmate het werk steeds groter werd ging het naaien moeizamer omdat de stof door het gewicht begon te schuiven. Toen de lappen aan elkaar zaten moesten er aan de boven- en onderkant nog lapjes komen om de juiste hoogte te bereiken. 

Toen die eraan zaten moest alles nog worden omgezoomd en doorgestikt. Dat doorstikken was een zware klus, zeker in het midden van het werk. Ook hier stikte ik het blauwe met blauw door en het witte met wit. Nadat ik alle kreukels eruit had gestreken kon het wandkleed worden opgehangen.

TADAA!!!

Nou wat vinden jullie ervan? 
Ik ben er superblij mee. Hier raak ik zeker niet snel op uitgekeken. Iedere keer als ik ernaar kijk moet ik glimlachen. Dit is vele malen beter dan fotobehang.

Het wandkleed heb ik in drie volle werkdagen gemaakt. Dat is inclusief nadenken over welke lap waar komt. Dus. Nu even lekker bijkomen en genieten van mijn uitzicht. 

Fijne week.